De wekker stond vandaag op 8 uur we pakten alles weer in maakten ons klaar om naar de volgende bestelling te gaan. Uiteindelijk stapten we rond 9 uur in de auto, klaar voor een rit van 500 kilometer richting Montréal. We nestelden ons comfortabel in de stoelen en begonnen aan onze reis. Zodra we Boston achter ons lieten, werden we begroet door eindeloze wegen, omringd door verschillende tinten groen. Het was alsof we door een schilderij reden, met bossen zo ver het oog reikte. Een genot om doorheen te rijden en zeker geen straf voor de ogen.
Na ongeveer drie uur rijden bereikten we Vermont. Tijd voor een welverdiende plaspauze! Gelukkig kwamen we een toeristeninformatiecentrum tegen dat niet alleen sanitaire voorzieningen had, maar ook gratis koffie. Althans, een kleine donatie werd wel zeer op prijs gesteld. En laten we eerlijk zijn, wie kan een goede kop koffie weerstaan na uren op de weg?
Met onze benen gestrekt en een kop koffie achter de kiezen, gingen we weer op pad, richting de grens. Onze vorige grensovergang was een avontuur op zich, dus we waren benieuwd hoe het deze keer zou gaan. Tot onze opluchting verliep alles soepel. Na een vriendelijk praatje met de douanebeambte en een nieuwe stempel in onze paspoorten rijker, mochten we onze weg vervolgen. Nog een uurtje te gaan en dan zouden we Montréal bereiken.
Bij aankomst in Montréal bleek onze kamer helaas nog niet klaar. Pas om 16:00 uur konden we erin. Dus besloten we alvast het centrum in te lopen en een hapje te eten. Onderweg liepen we door Chinatown, waar de straatjes vol stonden met Chinese winkeltjes en restaurantjes. De geur van dumplings en wokgerechten hing in de lucht, maar wij wilden eerst even wat van de stad zien voordat we ons aan het eten overgaven.
We vervolgden onze weg langs het station richting de beroemde Basiliek van Notre-Dame. Deze stond op een gezellig pleintje waar straatmuzikanten vrolijke deuntjes speelden. Alles leek perfect: het weer, de sfeer, de muziek. Maar toen we de omliggende straatjes begonnen te verkennen, werd onze enthousiasme al snel getemperd. De straten waren viezig, er waren weinig leuke winkels, en er liepen opvallend veel daklozen rond. Dit was niet het charmante Montréal dat we voor ogen hadden.
Omdat we nu in Québec waren, waar Frans de hoofdtaal is, waanden we ons een beetje in Frankrijk. Alles was in het Frans aangegeven en dat gaf ons een déja vu naar Parijs. En zoals met Parijs, je houdt ervan of je houdt er niet van – wij bleken in die laatste categorie te vallen.
Na deze teleurstelling besloten we niet langer door de stad te dwalen. We keerden terug naar het station waar verschillende eetgelegenheden waren. Daar aten we wat en liepen toen terug naar het hotel. Gelukkig was onze kamer inmiddels klaar. De koffers werden naar boven gesleept en toen was het tijd voor ontspanning.
Na een lange reisdag en een stad die ons minder had betoverd dan gehoopt, besloten we de rest van de avond rustig aan te doen. Een beetje chillen op de kamer, genieten van de rust en even helemaal niets hoeven. Montréal mag dan niet hebben gebracht wat we verwachtten, maar een relaxte avond in een comfortabel hotel is ook wat waard. Morgen weer een nieuwe dag, met nieuwe kans voor Montréal om zijn goede kant te laten zien!
Reactie plaatsen
Reacties