Waarom is het toch dat wanneer we aan het werk zijn, we altijd dagdromen over zonovergoten stranden, exotische bestemmingen en eindeloze dagen van ontspanning? Maar zodra we eindelijk op vakantie zijn, willen we plotseling alles doen behalve relaxen?
Het lijkt wel alsof ons brein een genadeloze grap met ons uithaalt. Wanneer we gebonden zijn aan onze bureau's, druk bezig met deadlines en vergaderingen, voelen we ons gevangen, verlangend naar een ontsnapping naar de vrijheid van vakantie. We tellen de dagen af, fantaseren over zorgeloze momenten en beloven onszelf dat we alles uit onze volgende vakantie zullen halen.
Maar zodra die langverwachte vakantie eindelijk aanbreekt, slaat de ironie toe. We vinden onszelf luierend op een ligstoel bij het zwembad, een cocktail in de ene hand en een boek in de andere. Maar in plaats van volledig te ontspannen, begint ons brein te zoemen van onrust. "Misschien moeten we een nieuwe studie gaan doen," fluistert het stiekem. "Of wat dacht je van die hobby toch maar weer eens oppakken?"
En voor we het weten, zijn we drukker dan ooit, hoppend van de ene activiteit naar de andere alsof ons leven ervan afhangt. We verkennen pittoreske dorpjes, maken selfies op de top van bergen en proberen elk culinair hoogstandje dat de lokale keuken te bieden heeft. Voor we het weten, voelen we ons alsof we een vakantie nodig hebben van onze vakantie!
Maar laten we eerlijk zijn, misschien is dit wel de schoonheid van het leven - het voortdurende verlangen naar nieuwe ervaringen, nieuwe avonturen, en ja, soms zelfs naar dat bureau waar we altijd van weg willen rennen. Dus laten we genieten van elke fase, of het nu werken is of vakantie vieren, en laten we vooral niet vergeten om te lachen om de absurde paradoxen van ons mens-zijn. En wie weet, misschien is het geheim van geluk wel om te kunnen genieten van beide: werken én vakantie vieren.
Reactie plaatsen
Reacties