Vakantie. Het woord alleen al roept een golf van warme herinneringen op. Voor veel mensen betekent het een pauze van het dagelijks leven, een kans om nieuwe plekken te ontdekken en te genieten van ontspanning. Voor mij heeft vakantie echter altijd een speciale, bijna magische betekenis gehad, en dat komt door mijn vader.
De vakantie voorpret
Elk jaar leefden we er weer naartoe. Vanaf oktober, ja echt zo vroeg, begon de vakantiekoorts al op te lopen in ons huis. Mijn vader was de grote organisator, de kapitein van onze jaarlijkse reisavonturen. Jaarlijks als de nieuwe reisgidsen uitkwamen werden er stapels opgehaald bij het reisbureau en werden deze zorgvuldig uitgeplozen en vergeleken. Hij had een ritueel waarmee hij de start van de vakantie aankondigde dat nog steeds een glimlach op mijn gezicht tovert. Zodra de vakantie begon, belde hij aan bij de voordeur en zei dan met een grote grijns: "Ik kan niet binnenkomen, de vakantie staat voor de deur!" Het was zijn manier om de vreugde en opwinding te delen en ons eraan te herinneren dat het tijd was om alles achter te laten en ons onder te dompelen in totale ontspanning.
De lange wacht
De maanden voorafgaand aan de vakantie waren gevuld met eindeloze gesprekken over waar we heen zouden gaan, wat we zouden doen en alle fantastische dingen die we zouden zien. We bladeren door reisgidsen, maakten ons lekker aan de plaatjes en fantaseerden over wat we allemaal gingen doen of juist niet gingen doen. Mijn vader zorgde ervoor dat de voorpret net zo leuk was als de vakantie zelf.
De onvervangbare vader
Nu, jaren later, is mijn vader er niet meer. Dit jaar belde mijn zus mij op voor een kletspraatje en liet tussen neus en lippen door vallen dat zij het huis niet in kon. Waarop ik zei; “oh dat is niet handig, komt er snel iemand anders thuis?” Waarop zij hard moest lachen en zei; “Nee de vakantie staat voor de deur!” Ze had er duidelijk lol in dat deze grap ook nu nog steeds aanslaat. En hoewel de vakanties nog steeds leuk zijn, ontbreekt er iets wezenlijks. Het is niet hetzelfde zonder hem, zonder zijn grappen, zonder zijn enthousiasme dat aanstekelijk werkte op ons allemaal. Ik mis hem ontzettend, vooral tijdens de vakanties. Het is moeilijk om te accepteren dat ik mijn vakantiefoto’s en filmpjes niet meer met hem kan delen, dat ik hem niet meer kan vertellen over de nieuwe plekken die ik heb ontdekt of de bijzondere momenten die ik heb meegemaakt.
De pijn van gemis
Elke keer als ik een nieuwe stad verken, een prachtig landschap zie of een bijzondere ervaring opdoe, voel ik een steek van gemis. Ik zou zo graag zijn lach willen horen als ik hem vertel over onze reisavonturen, of hem de foto willen laten zien van die prachtige zonsondergang aan het strand. Ik weet zeker dat hij trots zou zijn op de avonturen die ik nu beleef, en dat hij net zo zou genieten van mijn verhalen als vroeger.
Een erfenis van reislust
Maar ondanks het gemis, draag ik zijn spirit mee in elke reis die ik maak. Zijn liefde voor vakanties en zijn vermogen om van elke vakantie iets bijzonders te maken, leven voort in mij. Elke keer als ik een nieuwe bestemming bezoek, doe ik dat met een deel van hem in mijn hart. En als ik bij de voordeur sta, glimlach ik soms en denk aan zijn oude grap: "Ik kan niet binnenkomen, de vakantie staat voor de deur."
Vakanties zullen altijd een speciale betekenis voor me hebben, dankzij mijn vader. Ze zijn een tijd om te genieten, te ontspannen en nieuwe herinneringen te maken. Maar ze zijn ook een moment om terug te denken aan alle mooie tijden die we samen hebben gehad, en om dankbaar te zijn voor de erfenis van liefde en reislust die hij me heeft nagelaten en dat terwijl hij zo een enorme h
Reactie plaatsen
Reacties