Verjaardagen. Het lijkt zo’n simpel concept: je viert de dag dat iemand een jaartje ouder wordt, je eet wat taart, je drinkt een drankje en je doet wat cadeautjes uitpakken. En toch lijkt het voor mij een soort Olympische discipline te zijn waarbij ik steevast de gouden medaille misloop. Ja, natuurlijk vind ik het leuk om de verjaardagen van mijn kinderen te vieren en hen die dag helemaal in het zonnetje te zetten. Maar als het op mijn eigen feestjes aankomt, lijkt het alsof ik in een constant gevecht ben met de chaos die een feest met zich meebrengt.
De feestelijke stress
Neem bijvoorbeeld de start van het feestje: je denkt dat je alles onder controle hebt, maar dan komt de realiteit met een ferme klap op je deur. De tijd om te serveren is daar en je rent als een bezetene rond om iedereen van drinken te voorzien. Oh, is het tijd voor de taart? Waar zijn die kaarsjes? Verdorie, ik dacht echt dat ik die nog ergens had liggen! Misschien heb ik ze toch gewoon weggegooid. Ik dacht toch echt dat is laatst kaarjes had gekocht, toen ik ze in een bak met rommeltjes voor €0,50 heb zien liggen. Je weet wel, die rommelbakken waar je eigenlijk alleen maar dingen koopt die je nooit nodig hebt, maar die op een of andere manier altijd ‘essentieel’ lijken te zijn als je ze in je handen hebt.
En dan na de taart komt het echte werk: het rondje drinken. Iemand wil thee, iemand anders wil koffie, en weer iemand anders heeft de voorkeur voor frisdrank. Je probeert je best te doen om iedereen tevreden te stellen, maar terwijl je bezig bent met het inschenken van het zoveelste glas, vraag je je af: wat wilde ik ook alweer drinken? Oh ja mijn koffie staat daar nog… ach ja het is nu koud, komt goed uit want ik heb zweet inmiddels over mijn rug lopen.
De hapjes en de ontbrekende gesprekken
Na het drinken komen de hapjes. Iedereen is enthousiast, maar jij hebt het gevoel dat je een professionele serveerster bent geworden. Terwijl je probeert de hapjes op een stijlvolle manier aan te bieden, gaat de bel weer. Oh, kijk, nog meer mensen! Hoe leuk! Je realiseert je dat je superlieve en fijne mensen om je heen hebt verzameld en je kinderen ook. Maar helaas, dat is het moment waarop je je beseft dat je geen enkel daadwerkelijk gesprek hebt kunnen voeren. Het lijkt wel alsof je rondrent in een soort feestelijke wervelwind, waarbij je slechts enkele woorden kunt wisselen terwijl je de stapel lege glazen en taartkruimels opruimt.
Het feest van de chaos
En dan, als het feest eindelijk voorbij is en je in de stilte van je eigen huis terugkeert, vraag je je af of je misschien toch iets verkeerd hebt gedaan. Was ik de enige die zo’n chaos van een feest heeft? Of zijn er meer mensen die stiekem denken: “Waarom voelt het organiseren van een verjaardag als een marathon zonder finishlijn?”
Het antwoord, zo blijkt, is een beetje van alles. Ja, er zijn mensen die een verjaardag organiseren en perfect de balans vinden tussen genieten en organiseren. Maar voor de rest van ons is er altijd een zekere mate van chaos en verwarring die bij de feestvreugde hoort. Dus als je jezelf ook herkent in deze feestchaos, wees gerust: je bent zeker niet alleen!
En wie weet? Misschien is de echte magie van een verjaardagsfeest niet in de perfecte uitvoering, maar in de liefde en het plezier die je deelt met de mensen om je heen, zelfs als je stiekem je eigen feestje een beetje chaotisch vindt. Dus laten we proosten op de perfect onvolmaakte feestjes en op de mensen die het waarderen, zelfs als we niet altijd de beste feestplanners zijn!
Reactie plaatsen
Reacties