Laten we het eens hebben over nee zeggen. Niet op de chagrijnige manier van “nee, je mag geen koekje voor het avondeten” of “nee, je mag geen pony voor je verjaardag” (ook al zouden we dat stiekem zelf best willen). Nee, ik bedoel het soort "nee" dat eigenlijk een grote, heerlijke JA voor jezelf betekent.
Tot anderhalf jaar geleden was ik daar niet zo goed in. Als iemand een plan voorstelde – een reisje, een bezoekje, een activiteit die op papier leuk klonk, maar waar ik diep vanbinnen eigenlijk geen zin in had – dan wrong ik me in allerlei bochten om tóch mee te gaan. Verlofdagen werden opgeofferd, studiemomenten verschoven, en vrije tijd verdween als sneeuw voor de zon. Waarom? Omdat ik dacht dat ik het moest doen. Dat iedereen dat verwachtte. Dat ik anders misschien iets zou missen of mensen teleur zou stellen.
Totdat ik ontdekte dat nee zeggen niet egoïstisch is, maar gewoon gezond verstand.
Het voetbalweekend dilemma
Laatst had ik zo’n moment. Mijn man had een fantastisch idee: een voetbalwedstrijd in het buitenland bijwonen! Of ik en onze dochter meegingen? Mijn eerste reactie: nee, dank je. Ik hou niet van voetbal, zij ook niet, en laten we eerlijk zijn – dure tickets betalen voor een wedstrijd waar we niks om geven? Daar krijg ik geen vreugde van.
Maar goed, ik wilde ook geen zuurpruim zijn, dus we bedachten een compromis. We gingen wel mee naar het buitenland, maar niet naar de wedstrijd. Terwijl mijn man en zoon hun passie beleefden in het stadion, struinden mijn dochter en ik door het centrum. En het mooiste? Het geld dat we bespaarden op de tickets, konden we nu gebruiken als shopbudget. Win-win!
De volgende nee: familiebezoek in het buitenland
De dag na de terugkomst van het voetbalweekend kwam er een nieuwe uitnodiging. “Laten we tijdens de vakantie ook even langs familie gaan,” stelde mijn man voor. Op zich een leuk idee, want het zijn lieve mensen en ze geven altijd een warm welkom en er kon daar dan ook nog even iets afgehandeld en geregeld worden. Maar er was een klein probleem: ik moest werken, had een studie-deadline en simpelweg niet genoeg verlofdagen voor álle plannen.
Tot voor kort had ik mezelf waarschijnlijk in een onmogelijke bocht gewrongen. Ik had gewerkt tot diep in de nacht, mijn studie vooruitgeschoven en mezelf compleet uitgeput om maar overal aan mee te doen. Maar deze keer voelde ik het heel sterk: ik wil dit niet.
En dus zei ik het. Gewoon, zonder excuses of smoezen. Nee, ik ga niet mee.
De kracht van een dikke, vette NEE
Dat was even slikken voor de rest. Want hé, dit waren ze niet van mij gewend. Maar weet je wat? Die nee voelde heerlijk. Geen schuldgevoel, geen spijt, alleen maar een oprechte opluchting.
Mijn man en dochter vertrokken voor hun trip, en ik bleef thuis met onze zoon, die na het voetbalweekend ook wel even genoeg had gereisd. Geen volgepropte agenda, geen stress om alles te combineren. Gewoon even rust.
Nee tegen anderen = Ja tegen jezelf
Wat ik hiervan leerde? Dat nee zeggen niet betekent dat je mensen afwijst. Het betekent dat je voor jezelf kiest zonder je schuldig te voelen. Want je hoeft niet altijd overal bij te zijn. Je hoeft niet altijd ja te zeggen omdat het "zo hoort." Je mag gewoon zeggen: “Ik heb daar geen zin in.” Of “Dat past nu niet in mijn planning.” En dat is oké.
Dus de volgende keer dat je twijfelt of je wéér mee moet naar dat weekendje weg, die familiedag of dat etentje waar je eigenlijk niet op zit te wachten, vraag jezelf af: zeg ik ja omdat ik het wil, of omdat het verwacht wordt?
En als het dat laatste is? Zeg dan gewoon eens lekker nee. Je zult versteld staan hoe bevrijdend dat voelt. ✨
Reactie plaatsen
Reacties